حی علی الفلاح

حی علی الفلاح

مطالعه تاریخ جوامع در کنار سایر دستآورد های که دارد، نکتة اساسی اش این است که ملت ها را وادار می سازند تا تکرار اشتباهات نکنند. مقایسه دهة دوم قرن بیستم با دهة دوم قرن بیست و یکم افغانستان بعضی قواعد و روش های خیلی آموزنده را به عنوان خروجی مقایسه و مطالعه این دو برهة تاریخی بدست می دهد. بازی های جهانی و منطقه­یی و شرایط افغانستان در میان بازار آن وقت سیاست، جای تأمل و دقت است با بازی های پچیده امروز سیاست. در بعد داخلی نیز شرایط تولد شده از دامن مکاتب و اوضاع جدید فرهنگی دوران حبیب الله خان، سزاوار مطالعة مقایسوی است با شرایط موجود کشور. با توجه به اینکه خیلی از موضوعات وجود دارند که آن دوران را با این زمان متفاوت می کند، اما ظرافت های هستند که این دو بخش از تاریخ کشور را ارزش مطالعه مقایسوی می دهد. همسویی ملی در قضایای عمومی کشور یکی از این شاخصه ها است که خوش بختانه در هر دو قسمت از تاریخ این ملک بوضوح دیده می شود. اما خواست ها، ابزار، و مکانیزم های دسترسی به اهداف و در عموم شرایط پیچیده امروز گاهی این مقایسه را خیلی سخت می کند. به هر حال آن چه مورد تأکید قرار دارد این است که روحیة ملی را بایست در همگرایی ملی دعوت نمود و خیر ملت را در وحدت و همبستگی جستجو کرد نه در نفاق افکنی و ایجاد دشمنی ها.

دقیقا صدسال پیش از امروز صدای رسایی در افغانستان بلند بود و همواره ملت را به وحدت دعوت می کرد. این روحیه آنقدر قوی شد که هم زمینه ساز کسب افتخار استقلال را به ملت افغانستان داد و هم در منطقه جریان های ضد ستم و استبداد زدایی را زنده کرد. امروز افغانستان نیز ضرورت اساسی دارد تا روحیة را ترویج کنیم که پشتوانة قوی برای همبستگی ملی باشد. شرایط کنونی کشور خیلی نگران کننده و شکننده است. روحیة همبستگی ملی گرچه در بدنة اصلی ملت با کمال خوش حالی، مشاهده می شود؛ اما بازی های نه چندان سنجیده شدة بازار سیاست امروز در کشور، گاهی این روحیه را مغشوش می کند و خطر بعضی شکاف ها، ناشی از بازی های ناشیانة سیاست پیشه گان این سرزمین قابل انکار نیست. این مسائل پروسة وحدت ملی را با خطر رو به رو می سازد و رستگاری را از این ملت دور می سازد. ابزار های فراوان وجود دارند و شرایط هم با اندک اشتباه مساعد می گردد که از همگرایی ملی دور شده و آب گل آلود برای گرفتن ماهی مقصود دشمنان و فرصت طلبان شویم. ناکامی های دولت وحدت ملی در بخش های خاص که در برابر قانون اساسی و ملت تعهد نموده بودند، با تأسف یکی از این نکته هاست که وحدت و همبستگی را به شدت در کشور شکننده خواهد کرد. فلاح دولت در ایجاد فضای برادری و برابری در میان ساکنین این کشور است. این فضا جزء با کار کرد مثبت و جدی دولت و مدیران ارشد حکومت میسر نخواهد بود. صداقت و شتاب در این راه، عمل خیر است و این کنش خیر، وحدت ملی، عزت ملی و توسعه کشور را در پی خواهد داشت. بدون تردید رستگاری این ملت در یگانگی و همدیلی نهفته است. اما این همسوی بایست از جانب دولت حمایت گردد و با ارایه خدمات یکسان و مطابق به نیاز های مردمان این کشور عملی گردد، تا از یک سوی شکاف میان ملت و دولت را از بین ببریم و از سوی دیگر سبب آبادانی کشور گردد و در آن آبادانی و امکانات همة مردمان این ملک خود را شریک بدانند و سهیم باشند. حکومت وحدت ملی می تواند با کار کرد مثبت و بدور از جهت گیری های شخصی، قبیله­یی، تیمی و سمتی فلاح خویش و فلاح ملت افغانستان را تأمین نماید.  زمینة برابر زیستن و القای روحیة زندگی برادر گونه در میان اقوام مختلف کشور تنها از آدرس دولت امکان پذیر است، همچنانکه این دولت است که می تواند چتر برادری و رستگاری ملت را از بین ببرد. بنابراین شرایط امروز افغانستان سخت نیاز مند کار کرد درست و اساسی دولت مردان حکومت وحدت ملی است، تا در راستایی حفظ و تقویت بیش از پیش همبستگی ملی در سطح کشور تلاش نمایند. رسیدگی به مشکلات مردم و مبارزه با فساد اداری، ارایه خدمات همگانی و توجه به زیر ساخت های توسعه محور در زندگی مردمان این سرزمین یکی از راه های رسیدن به رستگاری است. زیرا داشتن ملت رضایت مند و همسو با دولت موجب آرامش و رفاه در کشور است و دولتی که ملت را در یک همگرایی تام در کنار خود داشته باشد بدون شک در راه رستگاری گام های جدی را برداشته است. لذا برای حکومت امروز افغانستان این نکته خیلی اساسی و حیاتی است تا ملت افغانستان را بدون تفکیک قومی و نژادی در کنار خود داشته باشد و اینکار میسر نیست مگر اینکه در عرصة عمل و کارکرد درست و بنیادین در قبال ملت تبارز پیدا نماید. ای هم وطن! بشتاب به سوی و حدت و هم پذیری و ارایه خدمات برابر ملی (رستگاری)!!!